ตำบลลำภี  เดิมคนสมัยนี้ไม่มีใครตอบได้ว่าก่อตั้งเมื่อ พ.ศ. เท่าไร แต่เท่าที่สืบรู้คร่าว ๆ น่าจะประมาณ  พ.ศ. 2400  ว่าๆ ตอนนั้นมีอยู่  2 หมู่บ้าน ได้แก่ หมู่ที่  1 อาณาเขตปกคลุม หมู่ที่ 5  , หมู่ที่ 6  และหมู่ที่ 7 ของปัจจุบัน และหมู่ที่ 2  มีอาณาเขตปกคลุมหมู่ที่  2 , หมูที่  3  และหมู่ที่ 4  ของปัจจุบัน  สมัยนั้นมีผู้นำชุมชนตำบลลำภีชื่อ  นายคาม  มีคนในหมู่บ้านนับหน้าถือตา  จึงได้ขนานนามว่าขุนคาม  เป็นผู้นำคนแรกของตำบลลำภี

                   ส่วนคนสมัยนั้นมีอาชีพหลัก คือ ทำนา  ทำไร่ ปลูกพืชผักสวนครัว  สวนผลไม้  แร่ดีบุก หาของป่าออกขายสู่ท้องตลาด  เมื่อขายได้เงินก็จะซื้อแต่เฉพาะของกิน  ของใช้ที่จำเป็นมาจากตลาด  ซึ่งดำรงชีวิตแบบ    เรียบง่ายตามประสาคนสมัยก่อน บางครัวเรือนไม่มีที่นาก็ถางป่าปลูกข้าวกันทุกปี  เมื่อเก็บเกี่ยวข้าวเสร็จก็ปล่อยเป็นป่ารกร้างและถางต่อไปทุกปี

                ต่อมาเมื่อประมาณ  พ.ศ. 2495  ได้มีคนนำยางพารามาปลูกกันบ้างแต่ก็เป็นส่วนน้อย  เมื่อประมาณ  พ.ศ. 2500  จึงมีคนนำยางพาราพันธ์ดีมาปลูกกันมากขึ้น จนปัจจุบันเป็นอาชีพหลักของคนในตำบลลำภี   ความเป็นอยู่ของคนในสมัยนั้นดำรงชีวิตแบบเรียบง่าย ไม่ดิ้นรนเหมือนคนในสมัยใหม่  เพราะอยู่ในสังคมแคบ ๆ   เอาแค่มีกินมีใช้เท่านั้น

                   การตั้งชื่อสถานที่/ชื่อคน ก็ตั้งกันแบบง่าย ๆ  อย่างชื่อบ้านก็ตั้งกันตามลักษณะที่มองเห็น  เช่น  เมื่อมีต้นลูกปุย (ลำแข )  มากก็ตั้งชื่อบ้านว่า  บ้านบกปุย  ส่วนบ้านเก้าเจ้าก็มีคนเข้าไปตั้งรกรากอยู่เก้าครัวเรือน  เป็นต้น

                   แต่ในสมัยนั้นที่ตำบลลำภีมีต้นไม้ชนิดหนึ่งอยู่มาก  คือ  ต้นสัมชนิดหนึ่งลักษณะคล้ายต้นระกำ    มีชื่อว่าต้นส้มภี  จะไปที่ไหนก็จะพบเห็นต้นส้มภีอยู่ทั่วทั้งตำบล  จึงเรียกตำบลนี้ว่าตำบลลำภีมาจนถึงปัจจุบัน